Uzależnienie od Xanaxu – objawy i leczenie

Benzodiazepiny – co to za substancje i jaki jest ich mechanizm działania?

Benzodiazepiny są grupą leków, do których należy również alprazolam. Jest on aktywnym składnikiem preparatu Xanax. Co to za substancje i jak wpływają na organizm człowieka? Ich wyróżnikiem jest to, że mają zbliżoną budowę chemiczną i łączą się w mózgu z receptorem benzodiazepinowym. Ten natomiast jest częścią większego kompleksu układu nerwowego, zwanego receptorem GABA. Ma on istotne znaczenie dla funkcjonowania zarówno ciała, jak i umysłu człowieka. W interakcje z nim wchodzi wiele silnie uzależniających substancji, w tym również alkohol.

Efektem działania benzodiazepin na mózg jest zmniejszenie aktywności jego neuronów. Hamują przewodzenie pomiędzy nimi impulsów, co skutkuje dla człowieka wyciszeniem, uspokojeniem i ogólnym zmniejszeniem aktywności. Leki z tej grupy są skuteczne również na choroby neurologiczne, zatrzymując np. drgawki.

Czy można uzależnić się od Xanaxu?

Alprazolam jest stosunkowo często przepisywany przez lekarzy. Nie znaczy to jednak, że jest lekiem bezpiecznym. Jego wyraźne, przynoszące ulgę działanie sprawiło, że stał się on wręcz modny – zwłaszcza w USA. Sięgają po niego również osoby zdrowe, które jedynie doświadczają okresowych problemów lub po prostu szukają nowych wrażeń. Zdobywają go na czarnym rynku lub oszukując lekarzy podczas wywiadu. Znany jest głównie pod nazwą handlową Xanax. Uzależnienie dotyka przede wszystkim tych, którzy stosują go wbrew zaleceniom. Nałóg może się pojawić także u długo biorących go chorych, ponieważ lek jest przeznaczony do krótkotrwałej terapii.

Leczenie lekomanii wywołanej Xanaxem jest trudne i zależy w dużej mierze od silnej woli chorego. Niezbędna jest też pomoc specjalistów, a często również ścisła izolacja osoby uzależnionej od dostępu do leku w ośrodku zamkniętym.

Objawy uzależnienia od Xanaxu

Psychologiczne objawy uzależnienia od Xanaxu są zbliżone do tych towarzyszących innym formom lekomanii. Rozwijają się stopniowo i trudno wytyczyć granicę, w której osoba przyjmująca lek terapeutycznie staje się nałogowcem. Warto więc uznać, że każda dodatkowa dawka leku, która została przyjęta wbrew zaleceniom lekarza, jest poważnym sygnałem utraty kontroli. Początkowo może się to wydawać zbyt radykalne – w końcu nie ma potrzeby konsultacji ze specjalistą np. brania ibuprofenu. Niestety zwiększanie lub branie dodatkowych dawek to równia pochyła, która jest równoznaczna z początkowym stadium uzależnienia. Wraz z jego rozwojem, chory może stracić zainteresowanie wszystkim, co nie dotyczy Xanaxu lub jego zdobywania. Poważnie uzależnione osoby mogą:

• oszukiwać lekarza prowadzącego, by zdobyć więcej recept;
• rejestrować się w tym celu do kolejnych specjalistów;
• oszukiwać bliskich w sprawach związanych z lekiem;
• zdobywać pieniądze na Xanax za wszelką cenę (kradzieże, sprzedaż potrzebnych przedmiotów z domu);
• szukać leku na czarnym rynku;
• obsesyjnie o nim myśleć i gromadzić jak największe jego zapasy;
• mieć coraz słabszą kontrolę nad ilością przyjmowanej substancji.

U osób biorących lek długotrwale i bez dłuższych przerw, rozwija się również fizjologiczne uzależnienie od Xanaxu. Objawy po nagłym odstawieniu leku obejmują silny lęk, ogólnie złe samopoczucie, bezsenność, kołatanie serca i zawroty głowy.