Jak wyjść z uzależnienia od mefedronu?
Mefedron to niezwykle niebezpieczny narkotyk, którego zażywanie obarczone jest szczególnym ryzykiem, a granica pomiędzy dawką bezpieczną i śmiertelną jest niewielka. To środek psychoaktywny o silnym potencjale uzależniającym - do uzależnienia może dojść już po zażyciu jednej dawki. Z uwagi na fakt, że potencjalne korzyści z przyjęcia mefedronu pojawiają się już po kilku sekundach od jego zastosowania, ponieważ organizm niemal natychmiast zaczyna produkować dopaminę, serotoninę i proenkafilinę (to właśnie ona działa przeciwbólowo i sprawia, że nie doczuwamy zmęczenia), uzależnienie jest nie tylko błyskawiczne, ale także bardzo silne.
Oczywiście odstawienie mefedronu, tak jak wszystkich innych substancji uzależniających, wiąże się z odczuwaniem bardzo nieprzyjemnych skutków związanych z zespołem abstynencyjnym.
Czego dowiesz się z artykułu:
- Jak pomóc osobie uzależnionej od mefedronu?
- Jak odstawić mefedron?,
- Dlaczego warto zerwać z uzależnieniem od mefedronu?;
Odstawienie mefedronu - jak pomóc osobie uzależnionej
W związku ze swoim specyficznym działaniem (pobudzenie, euforia, słowotok, poczucie więzi ze wszystkimi dookoła i potrzeba rozmowy z nimi: opisywania swoich emocji, dzielenia się historiami), odstawienie mefedronu wiąże się ze znaczącym obniżeniem samopoczucia, poczuciem bezradności i pustki.
Podczas odstawiania mefedronu pojawia się bardzo sine pragnienie ponownego przyjęcia narkotyku, co może wiązać się z zachowaniami kompulsywnymi zagrażającymi zarówno samej osobie uzależnionej, jak ludziom w jej otoczeniu.
Jeśli do wymienionych wyżej objawów dołączą jeszcze objawy somatyczne - a ich liczba i kombinacja są naprawdę nieprzewidywalne, o czym więcej pisaliśmy tutaj - chory może doświadczyć tzw. zjazdu mefedronowego, który może być dla niego nie do udźwignięcia. I właśnie dlatego pomoc w odstawianiu mefedronu powinna polegać na tym, że motywujemy osobę uzależnioną do znalezienia naprawdę dobrego prywatnego ośrodka leczenia uzależnień, w którym będzie pod stałą opieką specjalistów.
Objawy po odstawieniu narkotyków zawsze mogą wymknąć się spod kontroli - działanie na własną rękę jest niebezpieczne i nieodpowiedzialne.
Etapy leczenia uzależnienia od mefedronu
Podobnie jak w przypadku leczenia uzależnienia od narkotyków innych niż mefedron, czeka nas:
- postawienie diagnozy i ustalenie metody terapeutycznej,
- detoksykacja narkotykowa,
- psychoterapia.
Objawy fizyczne podczas detoksu mogą być tak uciążliwe, że konieczne jest podawanie odpowiednio dobranych środków farmakologicznych, które zmniejszają symptomy odstawienia i zwalczają głód narkotykowy. Czasem obok podawania leków doustnie dochodzą też kroplówki, czyli włączana jest procedura przetoczenia pacjentowi płynów infuzyjnych.
W związku z intensywnymi przemianami na poziomie biochemicznym i silnymi dolegliwościami, detoks narkotykowy powinien zawsze odbywać się pod całodobowym ścisłym nadzorem medycznym.
Kolejny etap to psychoterapia indywidualna i grupowa, podczas której osoba uzależniona uczy się jak radzić sobie z trudnościami bez korzystania z mefedronu, otrzymuje informacje na temat konsekwencji jego używania a także skutków ubocznych dla ciała oraz psychiki.
Dlaczego trzeba jak najszybciej wyjść z uzależnienia od mefedronu
Długie zażywanie narkotyku, może powodować:
- ostre stany psychotyczne,
- stany lękowe, urojenia i psychozy,
- problemy w funkcjonowaniu w rzeczywistości, ponieważ wydaje się ona nudna,
- trudności w radzeniu sobie ze zwyczajnymi codziennymi sytuacjami,
- zaburzenia koordynacji ruchowej,
- zmniejszenie łaknienia i problemy z tym związane.
Ze względu na stan, w jakim znajduje się chory po odstawieniu narkotyku, nie jest on w stanie sam poradzić sobie z nałogiem. Jego priorytetem będzie jak najszybsze poprawienie swojego samopoczucia, co oznacza sięgnięcie po mefedron. Im szybciej ten krąg niemocy zostanie przerwany, tym większa nadzieja na to, że mefedron nie poczyni spustoszeń w organizmie osoby uzależnionej.
Ponieważ zderzenie z "rzeczywistością pomefedronową" lub raczej - "bezmefedronową" zawsze jest bolesne, należy zrobić co tylko w naszej mocy, żeby zmotywować osobę uzależnioną od tego narkotyku do podjęcia jak najszybszego leczenia. Im dłużej sięga się po mefedron i organizm warunkowany jest tak, aby tylko pod jego wpływem odczuwać pełnię szczęścia i nie odczuwać bólu oraz lęku, tym trudniejszy powrót do świata bez tego silnie pobudzającego stymulantu i empatogenu.
Pozostałe niebezpieczeństwa związane z zażywaniem mefedronu
Pierwszy kontakt z mefedronem ma zazwyczaj miejsce w weekend, w czasie imprez, po których trzeba wrócić do codzienności. Po mefedronowych doznaniach odczuwana jest ona jako zbyt monotonna, a organizm wydaje nam się mało wydajny, co przekłada się na zwiększenie dawek narkotyku oraz jego częstsze zażywanie. To droga prowadząca wprost do coraz dłuższych ciągów narkotykowych i silnego uzależnienia.
Przypomnijmy: długotrwałe skutki zażywania mefedronu nie są tak dokładnie zbadane jak w przypadku preparatów czy związków chemicznych, które są obecne na narkotykowo-dopalaczowym rynku od dłuższego czasu.
Żaden cennik prywatnego ośrodka leczenia uzależnień nie jest tak wygórowany, żeby osoba uzależniona od mefedronu nie mogła pozwolić sobie na profesjonalną pomoc. A tylko ta jest naprawdę skuteczna.
O autorze
mgr Waldemar Wantoch-Rekowski
psycholog, specjalista psychoterapii uzależnień
Pomysłodawca i współwłaściciel Ośrodka „WANT”, od 20 lat pomagający osobom uzależnionym. Ukończył studia psychologiczne w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Sopocie oraz Studium Pomocy Psychologicznej i Studium Terapii Uzależnień w Warszawie. Odbył staż kliniczny oraz superwizje w WOTUW Stanomino i brał udział w wielu kursach i terapiach dla osób uzależnionych. W 2008 roku zaczął tworzyć Poradnię Leczenia Uzależnień w Szpitalu Specjalistycznym w Kościerzynie, a w 2013 roku, powołał do życia ośrodek terapii uzależnień „WANT”.