JAK PRZEKONAĆ ALKOHOLIKA DO LECZENIA?
Mechanizm iluzji i zaprzeczania sprawia, że większość nałogowców w ogóle nie zdaje sobie sprawy z własnej choroby. Wmawiają sobie i otoczeniu, że sprawują pełną kontrolę nad swoim zachowaniem i mogliby przestać pić, gdyby tylko mieli na to ochotę. Jednym z największych wyzwań stojących przed ich bliskimi jest więc zmotywowanie ich do sięgnięcia po profesjonalną pomoc. Jak skierować alkoholika na leczenie? Kiedy dobrowolny odwyk alkoholowy nie jest wystarczającym rozwiązaniem? Kto może zgłosić alkoholika na przymusowe leczenie i w jaki sposób to zrobić?
Nie bez powodu tak często mówi się, że alkoholizm jest chorobą całej rodziny. Osobie uzależnionej może się wydawać, że jej zachowanie wpływa wyłącznie na nią samą, jednak w rzeczywistości prowadzi ono do zachwiania równowagi w całym domu i powoduje, że prędzej czy później życie wszystkich jego mieszkańców zaczyna kręcić się wokół nałogu. Zwłaszcza partnerzy życiowi chorych (a więc ci, którzy potencjalnie mogą wyjść z relacji, w przeciwieństwie do rodziców czy dzieci) są narażeni na tzw. współuzależnienie, czyli nieprawidłowe reakcje przystosowawcze, przez które zamiast pomagać bliskiej osobie, podtrzymują jej chorobę.
Zastanawiając się nad tym, jak namówić alkoholika na leczenie, nieświadomie popełniają ogromne błędy, takie jak chęć ochrony partnera przed negatywnymi skutkami jego picia. Aby osiągnąć ten cel, usprawiedliwiają jego nieobecności w pracy, tłumaczą jego zachowanie przed znajomymi, spłacają długi oraz wyręczają w obowiązkach. Niestety, aby chory miał jakąkolwiek motywację do leczenia, musi na własnej skórze doświadczyć przykrych skutków swojego postępowania. Pozwolenie mu na to jest jedną z najlepszych form pomocy, mimo że na pierwszy rzut oka może nam się wydawać, że jest odwrotnie.
Ich największym błędem jest chęć ochrony partnera przed negatywnymi skutkami jego picia. Aby osiągnąć ten cel, usprawiedliwiają jego nieobecności w pracy, tłumaczą jego zachowanie przed znajomymi, spłacają długi oraz wyręczają w obowiązkach. Niestety, aby chory miał jakąkolwiek motywację do leczenia, musi na własnej skórze doświadczyć przykrych skutków swojego postępowania. Pozwolenie mu na to jest jedną z najlepszych form pomocy, mimo że na pierwszy rzut oka może nam się wydawać, że jest odwrotnie.
Interwencja kryzysowa
Jedną z najskuteczniejszych metod motywowania do terapii alkoholizmu jest tzw. interwencja kryzysowa. Kiedy zwykłe rozmowy i próby perswazji nie przynoszą żadnego efektu, można spróbować zorganizować większe spotkanie z kilkoma osobami z otoczenia nałogowca, które podzielą się z nim spostrzeżeniami na temat jego picia. Pamiętajmy, by nie unosić się emocjami – interwencja nie może stanowić kolejnej rodzinnej awantury. Powinny jej zaś towarzyszyć troska i życzliwość. Ważne jest to, by wszyscy uczestnicy spotkania mówili wyłącznie o faktach, które sami zaobserwowali (zamiast odwoływać się do plotek czy informacji uzyskanych od osób trzecich), unikając uogólniania i nadinterpretacji. Zamiast powiedzieć: „Na ciebie nigdy nie można liczyć”, lepiej wspomnieć o konkretnej sytuacji: „Wczoraj zapomniałeś odebrać dziecko z przedszkola”, „Wydałeś na alkohol pieniądze przeznaczone na ubezpieczenie samochodu”, „Tydzień temu w pracy wyraźnie wyczułem od ciebie wódkę”. Warto wcześniej przygotować sobie swoje argumenty na kartce, by o niczym nie zapomnieć. Istotne jest także to, by alkoholik był trzeźwy podczas interwencji. Dobrym pomysłem będzie wcześniejsze rozeznanie co do tego, gdzie zgłosić alkoholika na leczenie – jeśli nasz bliski się zgodzi, będziemy mogli od razu zadzwonić do placówki i umówić się na spotkanie.
Przymusowe leczenie alkoholizmu – jak zgłosić kogoś na przymusowe leczenie?
Choć z zasady udział w terapii uzależnień jest dobrowolny, w wyjątkowych sytuacjach można sięgnąć także po leczenie przymusowe alkoholika. Aby do niego doprowadzić, należy złożyć odpowiedni wniosek do gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych. Sąd może zdecydować o skierowaniu chorego na leczenie w przypadku, gdy systematycznie zakłóca on spokój lub porządek publiczny, uchyla się od pracy, powoduje rozkład życia rodzinnego albo demoralizuje nieletnich. Warto poprzeć swój wniosek dowodami, które mogą stanowić np. notatki z interwencji policji, rachunki za pobyty na izbie wytrzeźwień, wyroki lub opinie specjalistów.
Autor: Alicja Skibińska - psycholog